دسترسی زنان به فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: زنان شهر ایلام)

گسترش شهرها در دوران معاصر، همراه با پیچیدگی های خاص خود از یک سو و طرح موضوع فضاها یا قلمروهای عمومی، امکان و کیفیت حضور و بهره‏برداری از این فضاهای شهری از سوی دیگر، سبب شد تا موضوع زنان و شهر در ادبیات جامعه‏شناسی‏شهری وارد شود. این پژوهش سعی در واکاوی تجربه و درک زنان از حضور در و دسترسی به فضاهای شهری طراحی شده در شهر ایلام دارد. بدین منظور و با استفاده از روش کیفی با 15 زن ایلامی مصاحبة عمیق نیمه‏ساختاریافته انجام و دیدگاه زنان در خصوص دسترسی به فضاهای شهری بررسی شده است. نتایج نشان می‏دهد که بدن زنانه یکی از عوامل مهم ایجاد محدودیت است. ترس از تعرض و تجاوز، زنان را از فضاهای شهری دور نگه می‏دارد. طراحیِ محیطیِ شهر که برای زنان دارای فرزند و زنان خانه‏دار و همین‏طور فیزیولوژی خاص زنان جایی در نظر نگرفته است، در ‏دسترسی نداشتن زنان به این فضاها نقش مهمی دارد. از طرف دیگر، باید به مؤلفه‏های فرهنگی و اجتماعی حاکم بر شهر اشاره کرد که حضور زنان را به شرایطی منوط می‏داند که این شرایط برساختة اجتماع است و عموماً فضاها را به تملک مردان درمی‏آورد یا به نوعی زنان را برای حضور در فضاها به همسران و کودکان خود وابسته می‏کند.